De pedagogische visie van... Francoise Dolto

Zelf wanneer het om baby's gaat, moet je niet over hun hoofden heen praten, maar kinderen rechtstreeks aanspreken. Dat is alvast één advies dat Dolto wilde meegeven. Maar uit haar psychoanalytische sessies met kinderen distilleerde ze nog veel meer waardevolle ideeën die we kunnen inzetten in de omgang met (zeer jonge) kinderen.
De pedagogische visie van... Francoise Dolto

Levensloop
Françoise ‘la petite Marette’ wordt als vierde van zeven kinderen begin vorige eeuw geboren in gegoede Parijse kringen. Ze krijgt een Ierse min. Enkel als haar ouders Engels tegen haar praten, glimlacht Françoise. Na het afscheid van haar min wordt baby Françoise ernstig ziek: ze geneest nadat haar moeder haar vierentwintig uur tegen zich aanhoudt. Op haar achtste weet ze al dat ze ‘dokter in de opvoeding’ wil worden: ‘Een soort dokter die weet dat kinderen op een bepaalde manier ziek worden wanneer er in de opvoeding dingen misgaan.’ Wanneer Françoise een medische studie wil beginnen, protesteert haar moeder: Françoise moet in de eerste plaats een goede echtgenote worden. Dus gaat ze werken om zelf haar studie verpleegkunde te kunnen betalen. Daarna studeert ze pediatrie (kindergeneeskunde), gaat zelf in psychoanalyse en start met haar eigen consultaties. In 1942 trouwt ze met kinesitherapeut (fysiotherapeut) Boris Dolto, die ook gefascineerd is door de relatie tussen lichaam en geest. Samen krijgen ze drie kinderen. In 1988 sterft ze thuis ten gevolge van een longinfectie. 

Theorie en visie
Dolto interesseert zich in haar consultaties met kinderen niet alleen in medische problemen maar ook in zaken als bedplassen. Zo groeit haar visie. ‘Het kind is van jongs af een volwaardig persoon. Daarom moeten we, vanaf baby, op een volwaardige manier woorden reiken die het kind helpen om zijn gedachten vorm te geven.’ Dat past ze zelf heel consequent toe. Tegen een pasgeboren baby vertelt ze dat ze even weggaat naar een receptie maar later die dag nog eens zal binnenspringen. Lang na de receptie herinnert ze zich plots die afspraak en holt ze naar de baby om haar belofte te kunnen waarmaken. Tegelijkertijd beklemtoont Dolto zeer sterk dat er meer is dan spreken. ‘Alles is taal. Het kind vertelt niet alleen met woorden, maar ook met een blik, een beweging, een houding.’ Dolto ontwikkelt een theorie over het onbewust lichaamsbeeld en wordt hier zo goed in dat zij al tijdens de eerste seconden van een therapeutische sessie intuïtief een probleem kan herkennen. 


Meer lezen over de theoretische visie van Françoise Dolto en waar we deze visie vandaag de dag nog terugvinden? Lees dan verder op pagina 18 van KIDDO 6 (2014). 
Nog geen abonnee? Neem dan nu een abonnement.
 





Menu

Nieuwsbrief

Blijf op de hoogte van de ontwikkelingen!



[ ADVERTENTIE ]