Eén op de zeven kinderen leeft in armoede

In Vlaanderen leeft één op de zeven kinderen in armoede. In Nederland één op de negen. Dat zijn ontzettend hoge cijfers. Wat doet armoede met een gezin? En hoe kun je een verschil maken? Nele Spiesschaert van inloopteam De Sloep pleit voor begrip en geeft ook enkele tips mee.
Eén op de zeven kinderen leeft in armoede


Alle beetjes sparen om je kroost één maaltijd per dag voor te kunnen schotelen. Een budgetmeter die je midden in de winter zonder gas zet. Niet weten of je volgende week nog een dak boven je hoofd hebt. Voor heel wat gezinnen is het de dagelijkse realiteit. Hun kinderen krijgen prikjes in het consultatiebureau, ze gaan naar de opvang en naar school. Ook al zie je de armoede niet onmiddellijk, je ontmoet deze gezinnen wel degelijk. En wat doe je dan? Nele Spiesschaert van inloopteam De Sloep (zie kader) pleit in de eerste plaats voor begrip.

Begrip voor de complexiteit

Nele: ‘Kansarme gezinnen worstelen vaak met een hoop problemen tegelijk. We krijgen vragen over kinderbijslag of de geboortepremie die je enkel online kunt aanvragen. We krijgen ook vragen over een job zoeken, een lening aanvragen of een betaalbaar huis huren. Voor ouders met een migratieachtergrond is het extra moeilijk: zij spreken niet altijd goed Nederlands en onze samenleving zit anders in elkaar. Gisteren kwam er een papa met een brief die hij niet begreep. Er stond dat hij de meterstanden van gas en elektriciteit moest doorgeven. Daarop googelde ik afbeeldingen van een elektriciteitsmeter, vroeg hem of hij zoiets thuis al gezien had – er rinkelde gelukkig een belletje! – en legde hem uit wat hij moest doen en waarom. Daarmee kon hij gelijk aan de slag. Maar meestal ligt de oplossing niet zo voor de hand. Zaken die voor een doorsnee gezin al niet simpel zijn, zijn voor kansarme gezinnen vaak nog veel ingewikkelder.’

Nele geeft een voorbeeld uit de kinderopvang. ‘Om opvang aan te vragen hebben ouders een attest inkomenstarief nodig, een officieel formulier van de Belasting. Die krijg je pas als je kind erkend is. Gisteren kwam een papa langs die daarmee sukkelde. In zijn land van herkomst liep het fout met de schrijfwijze van zijn naam. Daardoor twijfelen de autoriteiten hier aan zijn identiteit. Lastige juridische materie waar hij niets van snapte en ik ook niet. Dus werd het rondbellen naar allerlei diensten. Ik maakte afspraken voor hem, een van onze vrijwilligers zal hem vergezellen. Deze papa is op z’n minst praktisch op weg gezet. Maar dit is dus de realiteit waarin kansarme gezinnen leven: ze hebben niet één maar een wirwar aan problemen. En omdat hun situatie zo complex is, struikelen ook officiële instanties over dat kluwen aan problemen. Alleen al een attest inkomenstarief aanvragen wordt dan wel héél moeilijk.’

Lees verder in KIDDO 2 (2017) vanaf pagina 23. Nog geen abonnee? Klik hier.





Menu

Nieuwsbrief

Blijf op de hoogte van de ontwikkelingen!



[ ADVERTENTIE ]