Ellen Rutgeerts: ‘Wanneer een baby overgaat naar de groep van de peuters maakt het kennis met andere begeleiders, andere kinderen, nieuw speelgoed, een ander dagritme. Dat geeft vaak een beetje stress. Maar ook voor ouders is het spannend: ze geven iets vertrouwds op en moeten een nieuwe band opbouwen. Zal het wel klikken? Vaak voelen het kind en de ouders zich tijdens deze fase wat verloren. Soms hebben ook begeleiders uit de babygroep het lastig. Het grijpt hen bijvoorbeeld aan als ze zien dat ‘hun kind’ in de peutergroep een beetje onwennig is of een duw krijgt en valt. Om al die redenen is het dus belangrijk om ook bij de overgang naar een nieuwe groep te wennen.’
Je doet dat wennen dus voor alle drie de partijen: kind, ouders en begeleiders?
‘Ja. Het kind maakt makkelijker kennis met de nieuwigheden van de volgende leeftijdsgroep als er een vertrouwenspersoon in de buurt is. Ook voor de ouders is het belangrijk om te zien hoe het er in de nieuwe groep aan toe gaat. Wat is bijvoorbeeld de meer groepsgerichte aanpak bij peuters? Wie zijn de andere kinderen? En vooral: wie zijn de nieuwe begeleiders van mijn kind? De goede band die ze hebben met de begeleiders in de babygroep moeten ze nu doorknippen. Zal het wel even goed gaan? Wanneer een nieuwe begeleider de ouders vraagt naar hoe hun kind is, voelen ze zich al wat geruster. “Oef, ook in deze groep zien ze me als de sleutelpersoon in het leven van mijn kind.” Tijd om te wennen en elkaar te leren kennen is dus ook voor ouders erg belangrijk.’
En dan is er nog het belang van wennen voor de begeleider zelf?
‘Peuterbegeleiders zijn vragende partij om de nieuwe ouders en kinderen te leren kennen. Natuurlijk krijgen ze achter de schermen de nodige informatie van de babybegeleiders die ervaring hebben met dit kind. Maar als ook de ouders hen vertellen over de precieze omgang met dit specifieke kind, kunnen ze het nieuwe kind sneller comfort geven. Daarom zal de nieuwe begeleider in eerste instantie vooral luisteren. Hoe ervaren de ouders hun kind? Welke aandachtspunten willen ze voor de begeleiders graag meegeven? Hebben ze vragen of bezorgdheden voor hun kind in de nieuwe leefgroep? Als begeleiders horen dat ouders zich zorgen maken omdat hun kind nog niet helemaal zelfstandig kan eten, kunnen ze vertellen hoe het eten bij de peuters verloopt. Veel ouders zijn bang dat hun kind nog te jong is, dat het niet zal meekunnen met de groep. En inderdaad, naast die grote kinderen van drie ziet een kind van 18 (of 24 maanden in Nederland, red.) er nog héél klein uit. Als je tijd neemt om ook met de ouders goed te wennen, om te luisteren naar hun vragen en angsten, is dat het goede moment om hen gerust te stellen. Vertel hen waarom jullie denken dat het kind er klaar voor is en geef uitleg over de dynamiek van een peutergroep.’
