Een schooldag vraagt zelfsturing van kinderen. Ze moeten zich concentreren, samenwerken, presteren en hun impulsen beheersen. Ook wordt er van ze verwacht dat ze hun gedrag reguleren (hun eigen gedrag, positieve en negatieve emoties, en reacties in verschillende situaties beheersen en controleren). Dit gaat vaak met vallen en opstaan. Tegen de tijd dat ze op de bso aankomen, zijn ze soms uitgeput. Dit maakt het moeilijker om zich aan sociale verwachtingen te houden of flexibel te schakelen op de bso. 

Wat zit er in die emotionele rugzak?
Gedrag zoals boosheid, zich terugtrekken, conflicten aangaan of juist druk en chaotisch gedrag is vaak geen onwil, maar een signaal. De vraag is niet waarom een kind bepaald gedrag laat zien en hoe jij dit kunt veranderen. De vraag is wat er achter het gedrag zit en hoe jij het kind kunt helpen. Gedrag laat een onvervulde behoefte van het kind zien. Als je die onvervulde behoefte van een kind kan ontdekken, is er verandering mogelijk.
Vragen die je jezelf zou kunnen stellen:
• Wat heeft dit kind nodig?
• Wat wil het kind mij met dit gedrag duidelijk maken?
• Heb ik iets gezegd/gedaan dat dat dit gedrag veroorzaakt?
• Heeft een ander kind iets gedaan dat dit gedrag veroorzaakt?
Wanneer het kind merkt, dat je oprecht geïnteresseerd bent, ondanks het gedrag dat hij/zij laat zien, ontstaat er verbinding en vertrouwen.

Wat zegt de wetenschap?
In plaats van te spreken over ‘lastig gedrag’, gebruiken ontwikkelingspsychologen liever de term ‘moeilijk verstaanbaar gedrag’.