John Bowlby werd geboren in 1907 in Londen, in een rijk gezin. Zoals toen gebruikelijk was in hogere kringen, werd hij vooral opgevoed door een kindermeisje. Zijn moeder zag hij maar kort per dag en zijn vader alleen op zondag. Toen hij elf jaar was, werd hij samen met zijn broer naar een kostschool gestuurd. Deze vroege scheidingen maakten diepe indruk op hem. Na de middelbare school ging Bowlby medicijnen en psychologie studeren. Tijdens zijn studie werkte hij op scholen voor moeilijk opvoedbare kinderen. Daar viel hem iets op: veel van deze kinderen waren op jonge leeftijd verlaten door hun ouders of verzorgers. Dat had volgens Bowlby grote invloed op hun gedrag. Na zijn afstuderen volgde hij een psychoanalytische opleiding. Hij werd opgeleid door Melanie Klein, maar was het vaak niet met haar eens. Klein dacht dat stoornissen vooral ontstonden door fantasieën van het kind. Bowlby geloofde dat echte ervaringen, zoals het verlies van een ouder, minstens zo belangrijk waren.

Het belang van vroege ervaringen
Bowlby onderzocht jongeren met gedragsproblemen. Veel van hen waren vroeg gescheiden van hun moeder of hadden nooit een veilige band opgebouwd met een verzorger. Hij zag dat deze jongeren vaak afstandelijk of agressief waren.