‘Ik vind de link tussen kinderen en kunst erg interessant. Veel van deze kunstwerken laten ons nadenken over de leefwereld van kinderen en hoe we daar als volwassenen mee omgaan’, aldus Bruno Vanobbergen. ‘De laatste jaren beschouwen we kinderen steeds meer als erg kwetsbare wezens. We willen ze beschermen met een knuffelisolatielaag zodat ze niet te bruusk worden blootgesteld aan de “gevaren van de maatschappij”. We houden graag vast aan het beeld van het naïeve, onschuldige en romantische kind, terwijl dat niet altijd klopt. Kinderen laten zich niet zomaar samenvatten in één beeld. Want naast het kind in gevaar staat het kind als gevaar: delinquente kinderen en jongeren, hangjongeren of zelfs spelende kinderen die voor veel mensen een storende factor zijn. Dus polijsten volwassenen de scherpe kantjes weg van jong risicovol gedrag, doen ze alsof dat gedrag niet bestaat en focussen ze steeds meer op veiligheid en bescherming. In vergelijking met vroeger hebben kinderen nu minder ademruimte. Op die manier hebben kinderen hun speelomgeving zien krimpen van anderhalve kilometer tot vijfentwintig meter rond het huis waar ze wonen.’
Bruno Vanobbergen over het kunstwerk Bambi, van Oleg Dou (zie foto bij dit artikel)
‘Dit beeld – hét projectbeeld - vind ik erg goed passen bij Gevaarlijk Jong. Het witte toont de reinheid en de onschuld van het kind. De grote bambi-ogen verwijzen naar de techniek die in alle tekenfilms wordt toegepast om dieren en robots en auto’s kinderlijk schattig te doen lijken. Het lieflijke uit dit werk staat in schril contrast met de rode, duivelse oortjes – tegelijk een klein gewei dat weer verwijst naar de Bambifilm – en met de zieke ogen. Met deze tegenstelling verwijst Oleg Dolou naar de invloed van de commerciële industrie op onze manier van kijken naar kinderen. Maar in realiteit zijn ze niet alleen maar schattig, ze zijn zoveel meer.’
Lees meer over andere kunstwerken uit de tentoonstelling in KIDDO 2 van 2012, vanaf pagina 10
