Hoe zorg ik dat dit straks niet nog eens gebeurt? Hoe blijf ik in verbinding met beide kinderen? Moet ik nu sorry laten zeggen? En wat als dat nep voelt? En waarom heeft de vraag: ‘Waarom doe je dit?’ eigenlijk geen enkele zin op zo’n moment?

'Waarom deed je dit?’ vroeg ik aan het jongetje dat net een ander kind had gebeten. Ik liep naar hem toe, want ik wist dat ik moest ingrijpen. Maar heel eerlijk? Toen ik er eenmaal stond dacht ik: ehm… wat moet ik eigenlijk zeggen of doen? En voor ik het wist hoorde ik mezelf zeggen: ‘Waarom heb je dit gedaan?’ Zodra ik het zei, wist ik al: dit gaat niet werken..