Loris Malaguzzi werd geboren op 23 februari 1920 in Correggio, een dorp in de Italiaanse regio Reggio Emilia. In 1939 begon Malaguzzi een opleiding tot onderwijzer. Nog voor het einde van de Tweede Wereldoorlog haalde hij zijn diploma Pedagogiek aan de Universiteit van Urbino.

Een school bouwen met stenen en dromen
Na de oorlog heerste er een sterke wens om een nieuwe en betere toekomst op te bouwen. In Villa Cella, een dorpje in de buurt, verkochten inwoners militaire voertuigen en paarden om een schooltje te bouwen. Ze verzamelden stenen, zand en hout en gingen aan de slag. Malaguzzi fietste erheen en was zo geraakt door hun inzet dat hij er besloot te blijven. Hij werkte mee als onderwijzer en psycholoog. Samen met ouders besprak hij hoe kinderen zich via educatie optimaal konden ontwikkelen. In 1946 behaalde hij ook zijn diploma in posttraumatische psychologie. Dat gaf hem de mogelijkheid om kinderen niet alleen te onderwijzen, maar ook te helpen bij het verwerken van traumatische ervaringen uit de oorlog. Dit deed hij door samen met hen te praten, te spelen en creatieve activiteiten te organiseren. Kinderen konden tekenen, kleien of toneelspelen om hun gevoelens te uiten. Deze combinatie van pedagogiek en psychologie vormde de basis van zijn latere werk.

Honderd talen om de wereld te begrijpen
Malaguzzi zag kinderen als actieve ontdekkers met een natuurlijke nieuwsgierigheid.