Het einde van de werkdag is in zicht wanneer KIDDO-auteur Nathalie Van Laecke een bezoek brengt aan het kinderdagverblijf De Rakkertjes in Gent. In leefgroep De Boskabouters is het rustig, een aantal kinderen is al met mama of papa naar huis vertrokken. Maar Remi, Louis en Nanou, drie peuters, zijn nog volop aan het spelen met breiwol en een hoop draadjes.
Van naaldje tot draadje
‘Vorige week was één kindje met een trekdiertje aan het spelen’, vertelt begeleidster Sofie Gezels. ‘Maar de draad waarmee ze het speeltje voorttrok, raakte klem rond één van de wielen. Ze was wel een kwartier gefascineerd bezig om het los te maken. En ze had daarbij zoveel plezier dat ik dacht: dààr moet ik iets mee doen. Dus heb ik ’de volgende dag een activiteit gedaan met stukjes draad. Eerst met haar alleen, en dat was zo leuk dat mijn collega en ik het ook in de groep wilden proberen. Vanmiddag stond dit dus op het programma. En het was een schot in de roos, heel veel kinderen hebben meegespeeld.’
In De Rakkertjes loopt al een tijd het Zig-Zag-project waarin het kind en z’n interesses centraal staan (zie kader). Concreet betekent dit dat alle activiteiten voortvloeien uit observaties die de begeleiders maken van de kinderen. Bovendien zijn de activiteiten nooit verplicht: wie zin heeft, doet mee. Zo krijgen kinderen de kans om de wereld te ontdekken op eigen tempo, volgens de eigen interesses en voorkeuren. ‘Onze taak daarbij is vooral: kijken, prikkels geven en bijhouden wat elk kind leuk lijkt te vinden’, klinkt het. ‘Dat tonen én vertellen we dan aan de mama’s en papa’s. En tijdens die gesprekken met ouders komen dingen naar boven die we anders niet horen. Dat hun zoon of dochter thuis ook graag met metalen lepels speelt, bijvoorbeeld. Of dat hun dochter heel graag meehelpt bij het afwassen. Die zaken komen niet aan bod als je het alleen maar hebt over praktische dingen zoals hoe goed hij of zij vandaag heeft geslapen en gegeten.’
Wat de kinderen in het kinderdagverblijf doen, wordt uitgebreid gedocumenteerd. De begeleiders nemen elke dag foto’s. Die hangen eerst in de gang, daarna worden ze bijgehouden in een dikke fotomap en ouders worden op verschillende manieren uitgenodigd om die kiekjes te bekijken en erover in gesprek te gaan. Want wat hun spruit die dag heeft gedaan, lezen ze ook in de agenda die ze aftekenen bij het ophaalmoment. ‘Die aanpak werkt’, zegt Sofie. ‘Het is een goede manier om ouders binnen te lokken en extra informatie los te krijgen. <(lacht)> Vandaag hebben we bijvoorbeeld een stukje touw in de agenda gekleefd. Als ze daar nieuwsgierig naar vragen, kunnen wij ons verhaal doen. Op die manier horen we vaker wat hun kind thuis boeit, hier kunnen we daar verder mee aan de slag.’
Lees verder in KIDDO 4 2012 vanaf pagina 16.
