De eerste oudercrèches ontstonden in Parijs. Na mei 1968 zochten ouders naar een oplossing voor het plaatstekort in de kinderopvang. Ze wilden niet zomaar extra plaatsen, de kinderopvang moest volgens hen ook minder medisch-technisch en minder grootschalig. Omdat ze geen goed alternatief vonden, besloten groepjes ouders om het dan maar zelf te organiseren. De eerste crèches parentales – letterlijk: ouderlijke opvang – waren geboren.
De groepen bestonden uit twaalf tot zestien kinderen, er waren één of twee professionele begeleiders en natuurlijk ook de ouders. Elke ouder werkte wekelijks een halve dag mee in de groep en nam maandelijks deel aan de oudervergadering. Daarnaast namen ze taken op in allerlei werkgroepjes: bijvoorbeeld de werkgroep pedagogiek, muzische activiteiten, onderhoud en huishouden, natuurbeleving, noem maar op.
Na Parijs kwamen er oudercrèches verspreid door heel Frankrijk. Iedereen organiseerde het op zijn eigen manier en zo groeiden gaandeweg ook oudercrèches die van de ouders een minder intensieve betrokken- en aanwezigheid vragen. Naargelang de behoefte en de mogelijkheden van de ouders ontstonden in bepaalde armere stadswijken of in landelijke gebieden andere formules. Oudercrèches zijn in Frankrijk nog steeds goed vertegenwoordigd.
Parijs als voorbeeld
Sinds de jaren zeventig kwamen soortgelijke initiatieven in Vlaanderen en Nederland als in Parijs: crèches waarin ouders in verregaande mate betrokken zijn bij de dagelijkse praktijk en in het algemeen beleid. Ook hier heeft iedereen zijn eigen aanpak.
In de Amsterdamse oudercrèche Joop Guillamse bijvoorbeeld en ook in De Villa in Utrecht regelen de ouders alles zelf. In de groepen is geen professional aanwezig, wel staan er elke dag twee ouders klaar om het eten, slapen, spelen en de uitstapjes te begeleiden. In beide crèches zorgen de ouders ook voor administratie, boodschappen, onderhoud en alle andere dingen die in een opvang moeten gebeuren. De ouders van Joop Guillamse dragen ook de financiële lasten samen. Daarnaast maken de ouders in dit soort crèches ook ruimte voor pedagogiek: op elke vergadering komt de ontwikkeling van de kinderen aan bod.
In veel Vlaamse oudercrèches gaat het er vergelijkbaar aan toe: ouders draaien mee in de algemene organisatie van de opvang én in de groep. Een belangrijk verschil met Nederland zit in de begeleiders die betaald meewerken: bij de kinderen staat altijd iemand met een professionele achtergrond. In de Kleine Berg in Boechout gaat het om een ouder en een begeleider die samen in de groep staan. In ’t Sjokkepoeike in Hasselt staat steeds een duo professionals, ouders zijn een extraatje in de begeleiding. Maar ook dit is niet vrijblijvend: er zijn maandelijkse vergaderingen, talrijke uitstapjes, momenten in de dagelijkse opvang, werkgroepjes, taakverdeling, van alles waarbij de crèche op de inzet van ouders rekent.
Lees verder in KIDDO 8 2012 vanaf pagina 10.
Neem een abonnement.
