Lia is ervan overtuigd dat ieder kind dat begrip en acceptatie voelt, zèlf in staat is om zijn slaapangst te overwinnen en zich veilig overgeeft aan zijn rustmomenten. Voor degenen die de workshop gemist hebben: een tipje van de sluier!

Lia Timmer, initiatiefneemster van trainingsadviesbureau Xalia, is een vrouw uit de praktijk. Ze studeerde psychologie, werkte tien jaar binnen de jeugdzorg en zette een eigen peuterspeelzaal op. Het fenomeen 'moeilijke slapers' binnen de kinderopvang is haar bekend. Hieraan besteedt ze dan ook veel aandacht in haar training Ken het Kind, speciaal voor professionals in de kinderopvang. De rode draad binnen deze training is het verbeteren van de verbale èn de non-verbale communicatie tussen de volwassene en het kind. In de module Slaap snel, droom wel besteedt Lia aandacht aan slechte slapers. Vanuit haar motto 'Leer het kind verstaan' daagt Lia professionals uit hun eigen kennis, behoeften en oplossingen opzij te zetten en zich te verdiepen in die van het kind. Bevatten waarom een kind bepaald gedrag vertoont, ziet Lia als voorwaarde om het kind adequaat te helpen: onderzoek waarom het kind verzet biedt bij het slapen!

Een ambassadeur van het kind
Lia Timmer: 'Tijdens de slaap verwerken wij gebeurtenissen via dromen. Zijn die gebeurtenissen beladen, dan ontstaan er soms enge dromen of zelfs nachtmerries. Kinderen vanaf een jaar of twee kunnen dat verbaliseren. Baby's kunnen nog niet praten en communiceren via huilen. Zo kan een huilende baby aangeven, dat hij niet wil of durft te slapen. Te vaak willen wij als volwassenen onze rationele oplossing aanbieden. We volgen, bijvoorbeeld, de veelgehoorde tip van een consultatiebureau op en laten het kind een uurtje huilen of jengelen voor we het oppakken. Ik vind dat een onzinnig advies, helemaal voor de kinderopvang. Wie bepaalt hoelang een kind nodig heeft om te huilen? Door het kind in eenzaamheid achter te laten, kan het helemaal niet duidelijk maken met welke emotie het worstelt. Volwassenen kúnnen vervelende emoties niet negeren; waarom vragen wij dat dan wel van onze kinderen? Soms verlangen we zelfs dat zij moeilijke emoties een plek geven binnen een bepaald tíjdsbestek!'?

Onderzoek wees uit dat ook baby's dromen en last kunnen hebben van terugkerende nachtmerries. Huilen voor het slapen gaan, kan duiden op angst, onvrede of pijn. Als een kind regelmatig huilend wordt achtergelaten, zal het het idee ontwikkelen: “Ik word niet gehoord, er ontbreekt wezenlijke belangstelling voor mij.” Dit kan zelfs leiden tot een negatief zelfbeeld. Het gaat er dus vooral om dat je het kind laat voelen: “Ik ben er voor je, ik accepteer jouw onvrede en ik wil je begrijpen.” Reken maar dat kinderen zo'n sterke intuïtie hebben dat ze weten dat jij dit op dat moment echt meent!
Je komt al een heel eind door als leidster het kind even bij je op schoot nemen, te knuffelen of de voetjes te masseren. Een zacht gesprekje kalmeert: “Ik weet dat je het heel moeilijk vindt om te gaan slapen, vertel me maar wat er is.”
Door te kijken naar kinderen, krijg je veel non-verbale informatie. Hoe huilt een kind? Is het gezichtje verkrampt van woede? Lees je angst of verdriet in de ogen? Zijn de vuistjes gebald van pijn of van boosheid? Voel je krampen in het buikje? Leg dan je hand er een tijdje op en masseer de kramp een beetje weg.
Lees verder in KIDDO 3, 2008 vanaf bladzijde 34